บันทึกสัมผัส ณ ช่วงเวลาหนึ่ง i

ตื่นตา เร่งรีบ ลุ่มหลง

เมื่อหลายชั่วโมง หลายนาที หลายวินาที และหลายเสี้ยววินาที ที่ได้สัมผัสช่วงเวลาที่เหมือนเคยเกิดขึ้นเป็นประจำๆทุกวันๆ โดยที่เราก็ไม่เคยนึกคิดมาก่อนหรือให้ความใส่ใจกับอะไรมันมากนัก มันอาจจะเป็นเพราะความเคยชินในที่ต้องเกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติทั่วๆไป แต่แล้วเมื่อเราห่างหายเวลาเหล่านี้ไปนานพอสมควรและเมื่อได้รับรู้ถึงสัมผัสที่เกิดขึ้นอีกครั้งกับตัวเราและเฝ้ามองดูการเคลื่อนไหวของแต่ละพื้นที่ๆมีการกระทำที่หลายหลายรูปแบบที่จะคล้ายกันก็ตามที แต่ความคล้ายกันนี้ก็มีแตกต่างกันอยู่พอสมควรด้วยอะไรบางอย่างที่เราไม่อาจจะสามารถรับรู้ได้เลย ราวกับว่ามีกำแพงมาขวางกลั้นสัมผัสนั้นที่ไม่ชัดเจนและดูสับสนงงงวย ไม่ว่าอะไรก็ตามแต่ผมได้อยูู่ ณ ที่นั้นทุกๆเวลา

¡ ตื่นตา
เมื่อเราได้อยู่ในสถานที่ของกาลเวลา และทุกคนมีจุดมุ่งหมาย สัมผัสช่วงเช้าในการเดินทางเพื่อกลับไปยังบ้านของตัวเองได้ เรามีจุดหมายแล้วคือบ้าน เราก็จะมุ่งจิตไปที่ๆเราคุ้นเคยว่าบ้านเราลักษณะอย่างไร? นึกคิดไปจนถึงสภาพการตกแต่งของบ้านตั้งแต่เมื่อจำความได้จนปรับเปลี่ยนสภาพจนถึงปัจจุบัน สถานะระหว่างการเดินทางนั้นเอง ทำให้มีช่วงเวลาที่ราวกลับว่าหยุดนิ่ง มองเห็นทุกการกระทำของรอบบริบทนั้นที่จะลักษณะคล้ายๆกัน ทุกคนนั้นมีการกระทำที่เหมือนๆกัน ในบรรยากาศเช้าๆที่สภาพรถการจราจรไม่ดีนัก แต่จุดมุ่งหมายของแต่ละการกระทำที่คล้ายๆกัน คือชีวิตการทำงานปกติทั่วไป บางคนอาจจะต้องเข้างานให้ทัน บางคนต้องทำธุระเพื่อไปจุดหมายต่อไป บางคนรีบไปส่งลูกเรียน บ้างก็รีบเปิดกิจการค้าในวันนั้น บ้างก็รีบส่งเอกสาร บ้างก็ออกกำลังยามเช้าเพื่อสุขภาพ บ้างก็นั่งสนทนากันสบายๆ บ้างก็แลกเปลี่ยนสิ่งของกัน บ้างก็เดินอย่างไร้จุดหมาย บ้างก็ยืนรออย่างกังวล ทั้งหมดมานี้ที่ได้สัมผัสจากเส้นทางที่รถนั่นพาผมไปที่บ้านของผม เป็นสิ่งที่คิดว่าทำไมเราถึงพบกับบรรยากาศเช้าๆที่เราไม่ค่อยได้พบเจอซักเท่าไหร่ ก็ทำให้รู้สึกดีอย่างแปลกๆ

ii เร่งรีบ
กลับมาแล้วอย่างปลอดภัยที่บ้านของผม ก็ได้สัมผัสตามบรรยากาศเช้าๆ ที่พ่อแม่ผมกำลังช่วยกันกวาดใบไม้ทำความสะอาดพื้นถนนบริเวณหน้าบ้านอย่างเอาจริงเอาจังและทั้งสองคงประหลาดใจว่าทำไมจึงพบเจอผมตอนเช้าและพร้อมกับคำทักทายที่เป็นเหมือนปกติทั่วไปตามประสาครอบครัว จุดมุ่งหมายของผมได้เปลี่ยนไปอีกที่หนึ่งแล้วคือมหาวิทยาลัยที่ผมต้องไปให้ทันกับที่อาจารย์นัดผมไว้ ผมก็เริ่มสัมผัสสิ่งที่นานมาแล้วเหมือนเราต้องไปเข้าคลาสเรียนให้ทันเช๊คชื่อเพื่อเป็นกำลังใจในการเรียนของคลาสนั้น และเวลาตอนนี้เองทำให้เราต้องเป็นอย่างเหมือนคนทั่วๆไป การกระทำที่คล้ายๆกัน เพื่อที่จะไปให้ทันกำหนดและแล้วเราก็เข้าไปอยู่ในการกระทำเหล่านั้น ต้องใช้เวลาให้น้อยที่สุด รวดเร็ว กระชับในเวลาการเดินทาง เป็นผลมาจากการคำนวนที่ผิดพลาดจากการกลับบ้านสภาพรถที่ติดเลยล่วงเวลาไปมากพอสมควร แล้วตอนนี้ตัวผมเองก็เปลี่ยนสถานะตัวเองอีกแล้วคือกลับไปเป็นระหว่างการเดินทาง คราวนี้ไม่เหมือนเดิม จากที่เห็นความเคลื่อนไหวมากมายตลอดเวลา แต่คราวนี้ถึงกับหยุดนิ่งเฉพาะจุดหนึ่งของแต่ละพื้นที่ และมีการกระทำคล้ายกัันมากจนไม่อาจจะแยกออกจากกันได้ จากเวลานี้ก็กลับกังวลใจขึ้นมาว่าจะทันนัดรึเปล่า?

iii ลุ่มหลง
เมื่อสิ่งที่กัวลใจกลับถูกครอบงำด้วยความสนใจบางอย่างที่ผมหยิบติดกระเป๋ามา จากสิ่งที่กังวลใจระหว่างการเดินทางทำให้ผมได้หยิบหนังสือเล่มนึงขึ้นมาอ่านด้วยความอยากรู้และความน่าสนใจของหนังสือเล่มนั้นจากการบอกเล่าของหลายๆคนชื่อหนังสืว่า “A Wild Sheep Chase” เขียนโดย Haruki Murakami เป็นหนังสือที่หนาพอสมควรก็คงต้องใช้เวลาประมาฯนึง ผมได้อ่านไปก่อนหน้านี้ไม่กี่หน้าก็รับรู้ได้ว่าสิ่งที่ของเล่าขานวิภาควิจานกันนั้นเป็นกันอย่างที่เค้าว่าๆกันจริิงๆ มันได้ดึงดูดผมไปและอยากรู้ตอนต่อไปตลอดเวลาว่าจะเป็นอย่างไร สถานะผมไม่แตกต่างกับคนที่บ้าหรือหลงใหลอะไรซักอย่างแบบไม่สนใจคนรอบข้างหรือใครจะว่าอะไรก็เรื่องของกูอะน่ะ และพื้นที่บริเวณนั้นก็อำนวยความสะดวกให้ผมได้อ่านหน้งสืออย่างสบายๆไม่มีสิ่งใดมากวนสมาธิของผมเลย จนเหมือนเรากลับกลายสภาพไปตามบริบทนั้นแล้วเหมือนกับทุกๆคน สิ่งที่ผมกังวลใจได้จางหายไปแล้ว แต่ผมก็ยังสัมผัสได้ถึงการกระทำคนรอบข้างที่ยังคงกังวลใจกับเวลาที่เดินตลอดเวลา ผมก็ยังคงจดจ่อกับหนังสือนั้นต่อไปจนกระทั่งถึงจุดหมายแล้วคือมหาวิทยาลัยกรุงเทพที่ห่างเหินไม่ได้เข้ามานานหลายอาทิตย์ก็ยังคงสภาพเดิมๆที่รู้จักเมื่อสหลายๆอาทิตย์ก่อน จากสภาพเรื่องราวของวันนี้ที่ได้รับรู้บรรยากาศเก่าๆ ที่มีทั้งความตื่นตา เร่งรีบ และลุ่มหลง สถานะที่เกิดขึ้นจากการกระทำแบบเดิมๆที่เคยผ่านไปแล้วได้ย้อนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง…

∞;

” สวัสดีครับ อ.บอล ”
;
” ทำไมมาสายล่ะ… ”
” ไหนทำไรมาบ้าง ”
” ทำไมงานไม่คืบหน้า ”
” แล้วจะทำยังไง…ต่อ ”
” ไหวมั้ย ”
” โอเคนะ ”

ว่ากันต่อไป…

ﺷﻔﻴﻖ