เมื่อการเปิดเรียนเริ่มต้นแล้ว…ขี้เกียจ…!!

สวัสดีชาว blog ทุกท่านที่ผ่านมาเยี่ยมชม การเปิดเรียนได้เริ่มขึ้นแล้ว !!!

มันก็ไม่เหมือนวันธรรมดาปกติทั่วไปแล้ว ชีวิตต่อไปนี้จะต้องเจอกับเรื่องราวมากมายที่เข้ามาไม่ว่าจะเรื่องเรียน การเดินทาง ชีวิตที่มีอยู่แบบวันปกติจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงจากที่เคยเป็นอยู่อย่างสบายๆ ต้องเปลี่ยนระบบการดำเนินชีวิตใหม่จากที่ได้เคยทำอะไรก็จะไม่ได้ทำแล้ว และจากที่อยากไม่เจออะไรก็มาเจอ มันเริ่มจะวุ่นวายและสับสนอีกแล้ว

การเปิดเรียนแต่ละวิชานี่มันก็…ยากกว่าที่ผ่านมาแน่นอน ต้องคิดอะไรต่างๆมากมาย และบวกกับการลุ้นละทึกการทำทีสิสอีกเป็นปีที่สุดหินและหฤโหดอย่างแท้จริง เลเวลสุดท้ายของการเรียนมหาวิทยาลัย มีทั้งความรู้สึกดีและไม่ดี ที่ทำให้รู้สึกอย่างนี้คือความขี้เกียจของคนเรานั่นเอง บางครั้งขยันอยากทำแต่พออยากซักพักกลับมาขี้เกียจอีกแล้ว แล้วมันก็เป็นอย่างนี้ๆ ตลอดช่วงเวลาหนึ่งที่ทำให้เป็นอย่างนี้มันพอจะเดาได้คือการที่เรามีงานแล้วคิดงานไม่ออกก็อยากทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่งานที่ต้องคิดไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ไม่ได้นานซักพักก็เบื่อและก็เปลี่ยนอีกก็เบื่ออีกมันคือการที่ผมนั้นคิดงานไม่ออกนั่นเอง ผมได้เริ่มสังเกตุตัวเองมานานแล้ว มันจะเป็นลักษณะอย่างนี้มันเหมือนกับทำนู่นนี่ไปเรื่อยเปื่อยแต่ที่จริงมันก็คือทำงานต่างๆแบบเล่นๆ คิดอยากทำอะไรสนุกๆมากกว่า

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมได้มึนกับตัวเองว่าจะทำอะไรดีงานก็ยากจัง คิดอะไรดี ทำอะไรดี ก็ไม่รู้เริ่มสับสนไปเรื่อยๆ มันก็มาเข้าวัฏจักรการเล่นไปเรื่อยเปื่อยแต่ไม่ไร้สาระนะ ฮ่าๆ ก็เอางานนู่นนี่เก่าๆมารีนั่งทำใหม่ ฝึกนู่นฝึกนี่ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คิดงานออกนะ แต่มันเป็นการดีที่เมื่อเซงกับตัวเองก็ต้องหาแรงบันดาลใจเพื่อที่จะไม่หยุดนิ่งนั่นเอง ผมก็ไม่รู้ว่าเริ่มเป็นอย่างนี้เมื่อไหร่ คงมีความสุขกว่านี้ถ้างานที่เรียนแล่นฉิวเหมือนงานที่ทำเล่นๆแบบสบายๆไม่ต้องคิดไรมาก

8_8